Ήταν οι τελευταίες ημέρες του 1993 και βρίσκομαι για πρώτη φορά και για λίγες ημέρες στο Παρίσι για Πρωτοχρονιά με παρέα. Όπως κάθε πρώτη φορά, νιώθεις την ανάγκη να πέσεις με τα μούτρα και να τα χορτάσεις όλα με μία ρουφηξιά, πως είναι δυνατόν όμως σε αυτή την πόλη… Δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο που μέναμε βρισκόταν ένα μεγάλο κατάστημα το οποίο πωλούσε βιβλία, αφίσες και δίσκους (βινίλια τότε ασφαλώς). Μπήκα μέσα και προσπαθούσα να ρουφήξω με το βλέμμα μου, όλα όσα μπορούσε να χορτάσει η αχόρταγη φύση μου, βιβλία, παλιές γκραβούρες, φωτογραφικά άλμπουμ και δίσκους. Θυμάμαι κάποια στιγμή βρέθηκα σε μια γωνιά του καταστήματος, στο οποίο πωλούνταν έθνικ δίσκοι, κατά βάση από την Αφρική, από την περιοχή του Μαγκρέμπ, δίσκοι από τις γαλλικές αποικίες, αλλά και από διάφορα άλλα μέρη, εξωτικά στο άκουσμα. Με τα αραβικά ακούσματα μεγάλη εξοικείωση δεν έχω, ούτε και είχα, αλλά γενικώς δεν είναι και πολύ του γούστου μου, οπότε παρακάμπτω το συγκεκριμένο stand και κατευθύνομαι στο διπλανό. Το μάτι καρφώνεται πάνω σε ένα δίσκο στον οποίο εικονιζόταν μια μαύρη ευτραφής τραγουδίστρια η οποία φορούσε ένα παραδαλό φαρδύ φόρεμα σε λευκό φόντο, ενώ ο δίσκος ανέφερε ότι το όνομά της ήταν Cesaria Evora. O τίτλος του δίσκου, Miss Perfumado. Περιεργάζομαι τον δίσκο και διαβάζω κάπου ότι η τραγουδίστρια προέρχεται από το Cabo Verde, το Πράσινο Ακρωτήριο, μιαν μικρή πρώην πορτογαλλική αποικία. Το μόνο ενδεχομένως που γνωρίζαμε, έως τότε στην Ελλάδα, για το Πράσινο Ακρωτήρι ήταν ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, με την οποία το 1992 είχε πάρει το πρωτάθλημα, αργότερα είχε πολιτογραφηθεί Έλληνας και είχε παίξει και με την Εθνική Ελλάδος. Για να επανέλθω, με τα πορτογαλλέζικα fados είχα ήδη μια λατρεία, την οποία και διατηρώ ακόμα, που μου την είχε κολλήσει μια φίλη μουσικός η οποία είχε πάθος με τις έθνικ μουσικές, από την άλλη οτιδήποτε εξωτικό στο άκουσμα μου προξενεί μεγάλη περιέργεια. Πιστεύοντας ο άσχετος ότι ανακάλυψα τον δίσκο μιας μαύρης παρακαλώ, τραγουδίστριας των fados από την εν λόγω πρώην πορτογαλλική αποικία, αποφάσισα να τον αγοράσω. Βέβαια, τι σχέση είχουν τα fados με το Πράσινο Ακρωτήρι και την Cesaria Evora, δηλαδή ελάχιστη, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, εγώ όμως τότε πίστευα ότι η μουσική της ήταν μια εξωτική μορφή fados, που έπρεπε να ανακαλύψω.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, ακούω τυχαία και προς μεγάλη μου έκπληξη ένα τραγούδι από τον συγκεκριμένο δίσκο, τον οποίο είχα ασφαλώς ξεχάσει, αν και με είχε συνεπάρει στο πρώτο του άκουσμα. Ο ραδιοφωνικός παραγωγός ενθουσιασμένος μιλούσε για μια ανερχόμενη ντίβα της έθνικ μουσικής, η οποία έκανε θραύση στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες χώρες. Δεν πίστευα στα αφτιά μου, τρία χρόνια πριν είχα αγοράσει τον δίσκο μιας εντελώς, κατ΄εμέ, άγνωστης τραγουδίστριας από μια μικρή, φτωχή, εξωτική αφρικανική, νησιωτική πρώην πορτογαλλική αποικία, μια αγορά που είχα κάνει, εδώ που τα λέμε, με σκοπό να πουλήσω απλά μούρη.
Η Cesaria Evora μίλησε απευθείας στην ψυχή μου και νιώθω και λίγο περήφανος (ότι είμαι μεγάλο ψώνιο αυτό είναι γεγονός) που είχα αγοράσει αυτόν τον δίσκο εντελώς τυχαία, πριν καν αρχίσει να γίνεται τόσο γνωστή παγκοσμίως.
Την πορεία της Cesaria Evora την παρακολούθησα με ευλάβεια και την είδα αρκετές φορές σε παραστάσεις της στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή με είχε πιάσει τέτοια μανία με την μουσική της που ήθελα διακαώς να επισκεφτώ το Πράσινο Ακρωτήρι, στο οποίο βεβαίως κάποια στιγμή θα πάω, φαντάζομαι όταν θα συνταξιοδοτηθώ και δεν θα ξέρω τι θα κάνω με την βαρβάτη σύνταξη που θα παίρνω!
Η Cesaria Evora διαβάζω ότι έρχεται στην Ελλάδα τον Μάρτιο, για μία ακόμα φορά. Δεν έχω κουραστεί να την βλέπω, δεν έχω κουραστεί να την ακούω. Θα είμαι και πάλι εκεί, να θαυμάσω την ξυπόλητη ντίβα να τραγουδάει τη Morna, το πολύχρωμο μουσικό ιδίωμα της μικρής και άγνωστης πατρίδα της, που τόσο πολύ έχει βρει ανταπόκριση παγκοσμίως.
Παρακάτω ένα από τα αγαπημένα μου της Evora, σ΄ένα απολαυστικό video-clip:
Το εστετολόγιο 